kutubhona

– „Аллоҳ мўминларнинг дўстидир. Уларни қоронғу зулматлардан ёруғлик — нурга чиқаради. Кофирларнинг дўстлари эса шайтонлардир. Улар кофирларни ёруғлик-нурдан қоронғу-зулматларга чиқарадилар“. [2:257]

وَلَـكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَ
– „Аммо улар ихтилоф қилдилар. Бас, уларнинг орасида мўминлар ҳам бор, кофирлар ҳам“. [2:253]

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكْفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ
– „(Қиёмат) кунида (мўминларнинг) юзлари оқ бўлур, (кофирларнинг) юзлари қора бўлур. Энди юзлари қора бўлган кимсаларга: «Имон келтиргандан кейин яна диндан чиқдингизми? Бас, кофир бўлганингиз касофатига мана бу азобни тотиб кўрингиз», дейилур“. [3:106]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفاً فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ
– „Эй мўминлар, кофирларнинг ҳужумига дуч келганингизда уларга орқа ўгирманглар (яъни қочманглар)“. [8:15]

وَمَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ
– „Ким имонга куфрни алмаштирса, албатта тўғри йўлдан адашади“. [2:108]
Бу маънодаги оятлар яна кўп.
Айтиб ўтганларимиз имон хусусидаги, унинг қатъий тасдиққа алоқадорлиги хусусидаги гаплар.

Энди шаръий аҳкомлар ва уларнинг бажаришга алоқадорлиги устида тўхталамиз. Бу аҳкомлар намозни адо этиш каби ижобий маънода бўладими, ўғирликдан тийилиш каби салбий маънода бўладими, фарқи йўқ. (бу ердаги салбий ва ижобий сўзлари ўзбек тилидаги яхши ва ёмон маъносидаги сўзлар эмас. Улар усул фанининг терминлари бўлиб, ижоб бир ишни бажариш, салб эса бир ишдан тийилиш маъноларини англатади).

Шаръий ҳукмнинг зидди имоннинг (ақиданинг) зиддидан фарқ қилади. Имонсизлик кофирликдир. Амалсизлик эса фосиқлик ва осийликдир. Амалсизлик кофирлик бўлмайди. Фақат шу амални бажаришни эмас, борлигини, шаръийлигини инкор этишгина 32

(32) Худди Абу р.а. замонида закот беришдан бош тортганлар ҳам кофир бўлишди. Чунки улар закотни инкор қилишиб, уни ўзларининг устларидаги таклифлар жумласидан чиқаришни талаб қилишди. Шу сабабли уларни муртад деб эътибор қилиниб, уларга қарши жанг қилинди. Шунингдек иблис (Аллоҳнинг унга лаънати бўлсин) ҳам Аллоҳнинг буйруғини тўғрилигини инкор қилганлиги учун кофир бўлди. Иблис (Аллоҳнинг унга лаънати бўлсин)нинг фикрича Одам унга сажда қилиши тўғрироқ бўларди. Чунки у ўтдан яратилган, Одам эса лойдан яратилган эди.
(&قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَاْ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ (Аллоҳ) деди: «Сенга буюрган пайтимда нима сени сажда қилишдан тўсди?». «Мен ундан (Одамдан) яхшироқман. Мени оловдан яратгансан. Уни эса лойдан яраратдинг», деди у). [7:12]